Na stosunkowo niewielkim obszarze Austrii uprawia się szeroką paletę szczepów winorośli. Samych tylko odmian autoryzowanych do produkcji win jakościowych jest prawie 50. Większość z nich to odmiany do wyrobu win białych.

Dzięki  centralnemu  położeniu,  oraz  historycznym  związkom  zarówno  z  zachodnią,  jak
i południowo-wschodnią Europą, zadomowiły się w Austrii - obok węgierskich i bałkańskich - szczepy pochodzenia niemieckiego, francuskiego i włoskiego. Zestaw uprawianych odmian winorośli został w ostatnich latach wzbogacony o kilka nowych propozycji, służących głównie do produkcji win czerwonych.

Nie stroniący od eksperymentów winiarze austriaccy wykorzystują widoczny nad Dunajem “efekt cieplarniany” aby spróbować szczęścia z nieznanymi tu wcześniej odmianami, jak syrah, gamay, nebbiolo, sangiovese, zinfandel czy biała viognier. Popularność zdobyły również klasyczne szczepy bordoskie (cabernet i merlot ), kilkadziesiąt lat temu prawie zupełnie tu nieznane, zajmują dzisiaj setki hektarów upraw.

W bogatym krajobrazie austriackich win warto zwrócić uwagę na następujące szczepy:

- białej winorośli:

• Bouvier
• Frühroter Veltliner (Malvasier)
• Furmint
• Goldburger
• Grauburgunder (Pinot Gris, Ruländer)
• Jubiläumsrebe
• Muskat-Ottonel
• Roter Veltliner
• Rotgipfler
• Scheurebe (Sämling 88)
• Sylvaner (Grüner Sylvaner)

- ciemnej winorośli:

• Blauburger
• Cabernet Franc
• Syrach (Shiraz)
• Roseler
• Rathay

Blaufränkisch

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 2.641 ha (5,45%).

Główne obszary występowania: Burgenland.

Prastary szczep znany już w czasach Karola Wielkiego pod nazwą Fränkisch. Późno dojrzewa i wymaga dużo ciepła, stąd jego uprawa koncentruje się w panońskim klimacie pogranicza z Węgrami (odmiana ta pod nazwą kékfrankos popularna  jest     również po drugiej stroniegranicy). Najlepsze    przykłady win Blaufränkisch  spotykamy w środkowym i południowym Burgenlandzie.

W dobrych   rocznikach   potrafią   to   być  mocne   i ekstraktywne   wina o niezwykle ciemnej, granatowo-purpurowej barwie i dużej koncentracji aromatów porzeczek, jeżyn, pieprzu, przypraw korzennych i ziół. Jeżeli dojrzewają   w   nowych  baryłkach, efekt przypomina wina z doliny Rodanu. W gorszym wydaniu, gdy winogrona nie osiągną odpowiedniej dojrzałości, wina  te  bywają bardziej  rustykalne: nieco trawiaste i nadmiernie kwaśne.

Blauer Burgunder (Blauer Spätburgunder, Blauburgunder, Pinot Noir)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 409 ha (0,84%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria i Burgenland.

Klasyczny szczep burgundzki trafił do Austrii 200 lat temu. Obecnie, wraz z ogólnoświatową moda na Pinot Noir, odmiana ta przeżywa nad Dunajem swój renesans.  Odmiana   późno  dojrzewa i   wymaga  dobrych   stanowisk, jest   za    to   odporna  i łatwa
w uprawie.                                                                  

Tradycyjny region uprawy, to Thermenregion, gdzie powstają zupełnie przyjemne wina Pinot Noir.   Prawdziwą    jednak   klasę  szczep   ten   pokazuje w   północnym     Burgenlandzie,
a ostatnio  również  w Kamptal.  Dzięki  warunkom  klimatycznym  iglebowym porównywalnym
z Burgundią, starannej uprawie i umiejętnej winifikacji w nowych barrique końcowy efekt jest czasami zdumiewająco podobny do wielkich win z Cote d’Or.

Blauer Portugieser

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 2.358 ha (4,86%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria i Burgenland.

Niepotwierdzona  tradycja  mówi,  że  odmiana  ta  została  sprowadzona
w XVIII w. z Portugalii i posadzona w Dolnej Austrii. Dzięki  ogromnej    plenności,  małym   wymaganiom    klimatycznym i łatwości uprawy została rozpowszechniona na masową skalę w XIX wieku, stając się podstawą tanich, popularnych  win  czerwonych. Wina wyrabiane z Blauer Portugieser są zwykle lekkie, o małej koncentracji koloru i aromatu, płaskie i źle dojrzewające.

Ambitniejsi producenci potrafią w dobrych rocznikach uzyskać z tego szczepu wina bardziej poprawne   i  całkiem   przyjemne,   lecz   również   nie   grzeszące   nadmiarem   charakteru
i indywidualności.

Blauer Wildbacher (Schilcher)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 464 ha (0,96%).

Główne obszary występowania: zachodnia Styria.

Znana od czasów rzymskich, późno dojrzewająca odmiana rodzi winogrona o dużej zawartości kwasów. Jest to lokalny rarytas uprawiany wyłącznie w zachodniej Styrii, gdzie służy go produkcji miejscowego specjału o nazwie Schilcher. Jest to niepodobne do niczego innego,  lekkie   wino   różowe o ziołowo-trawiastym aromacie, odznaczające się niezwykle wysoką, gryzącą kwasowością i czasami lekko słodkawe, jednak przyjemne i bardzo orzeźwiające.

Ostatnio produkowane bywa również w wersji musującej.

Cabernet Sauvignon

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 312 ha (0,65%).

Główne obszary występowania: Burgenland i Dolna Austria.

Ta najmodniejsza obecnie w świecie odmiana do produkcji win czerwonych dzięki   “efektowi   cieplarnianemu”    jest    coraz    częściej  spotykana w austriackich winnicach. Odporna na mrozy i choroby grzybowe wymaga jednak upalnego lata i  ciepłej jesieni aby  winogrona  dobrze  dojrzały.  Wprawdzie pierwsze eksperymenty z Cabernet Sauvignon w Austrii datują się na połowę XIX w., to większe nasadzenia tej odmiany    pojawiły    się    stosunkowo    niedawno. Z    największym sukcesem w Burgenlandzie, gdzie najlepiej dojrzewa, dając wina zbliżające się do bordoskiego pierwowzoru.

Rzadko  pojawia  się  jako wino odmianowe, częściej mieszany z innymi szczepami, klasycznie
z Merlot,    ale     również    z    Zweigeltem    i  -  z     zadziwiająco    dobrym    rezultatem
- z Blaufränkisch.

Merlot

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 112 ha (0,23%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria i Burgenland.

Nierozłączny partner Cabernet Sauvignon, pojawił się w Austrii jako jego dopełnienie.    Najczęściej    też    bywa   używany   jako   składnik  cuvée
w tradycyjnym bordoskim stylu. Natomiast w Neusiedlersee- Hügelland wyrabia się z Merlot przyjemnie łagodne i gładkie wina dojrzewające w barrique.

St. Laurent (Pinot St Laurent, Sankt Laurent)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 415 ha (0,86%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria i Burgenland.

Odmiana pochodzi prawdopodobnie od Pinot Noir, do Austrii została sprowadzona w 1870 roku. Dojrzewa stosunkowo wcześnie, jest jednak wrażliwa na wiosenne przymrozki  i    choroby     grzybowe,    kapryśna i trudna w uprawie. Wina  St. Laurent  odznaczają się  niską zawartością   tanini    dymno-czereśniowym aromatem. Wyrabiane w tradycyjny sposób w wielkich beczkach wymagają dwóch do pięciu lat aby osiągnąć optymalną dojrzałość.

Przy ograniczeniu plonu winnicy i starannej winifikacji z użyciem nowego dębu szczep ten jest w stanie dać bardzo złożone wina z dużym potencjałem dojrzewania, niekiedy zbliżone do win pochodzących od jego sławnego burgundzkiego przodka. Najlepsze przykłady win St. Laurent znajdziemy na północnych brzegach Jeziora Nezyderskiego.

Zweigelt (Blauer Zweigelt, Zweigeltrebe, Rotburger)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 4.350 ha (8,97%).

Główne obszary występowania: popularny we wszystkich regionach.

Najpopularniejsza obecnie w Austrii odmiana do produkcji win czerwonych istnieje dopiero od lat międzywojennych. Została wyhodowana w instytucie w Klosterneuburgu przez prof. Fritza Zweigelta jako krzyżówka szczepów Blaufränkisch i St. Laurent. Odporny na mrozy i choroby, bardzo płodny, dobrze dojrzewający nawet w gorszych lokalizacjach Zweigelt zdobył po wojnie ogromną popularność, wypierając tradycyjne czerwone szczepy.

Początkowo odmianę tą ceniono głównie za cechy użytkowe, łatwość uprawy iprzydatność do masowej produkcji szybko dojrzewających, niedrogich win czerwonych. W takim wydaniu są one przyjemnie owocowe, z aromatem wiśni świeże i łagodne, idealnie trafiają w gusta masowego konsumenta.

Dzisiaj jednakże jest to również wschodząca gwiazda wśród austriackich czerwonych win jakościowych, a najlepsi producenci odkrywają potencjał tej odmiany. Przy rozsądnym ograniczeniu   plonów  i  starannej  winifikacji potrafi Zweigelt dać dobrze   zbudowane    wina o dużej koncentracji aromatu, które przy dłuższym dojrzewaniu znacznie zyskują na jakości. Znakomite efekty daje również przechowywanie tych win w nowych beczkach dębowych. Zweigelt okazał się również idealnym składnikiem robionych w stylu bordoskim mieszanek z Blaufränkisch i Cabernet Sauvignon.

Bouvier
Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 365 ha (0,75%).

Główne obszary występowania: Burgenland.

Stosunkowo wcześnie dojrzewająca odmiana pochodzi prawdopodobnie ze Słowenii, skąd w końcu XIX w. trafiła do Styrii. Dzisiaj szczep uprawiany głównie wokół Jeziora Nezyderskiego, gdzie jest wykorzystywany do produkcji słodkich win botrytyzowanych (Ausbruch, Trockenbeerenauslese). Dzięki niskiej kwasowości i wyraźnemu aromatowi muszkatu znakomicie miesza się z ostrym Welschriesling. Wyrabiany z Bouvier tak zwany Sturm, mlecznobiałe wino będące wciąż w fazie fermentacji, jest każdej jesieni tradycyjnie serwowany w wiejskich gospodach Burgenlandu.

Chardonnay (Feinburgunder, Morillon)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: łącznie obydwa szczepy 2.936 ha (6,05%).

Główne obszary występowania: popularne we wszystkich regionach.

Te dwie podobne do siebie lecz odrębne odmiany były jeszcze niedawno uznawane oficjalnie w Austrii za jeden szczep o nazwie Weißburgunder. Stąd brak szczegółowych danych statystycznych dotyczących ich występowania.

Szacuje się, że uprawy Chardonnay zajmują około 500 ha, głównie w Styrii (gdzie odmiana ta jest od dawna znana jako Morillon), Wiedniu i w dolinie Dunaju. Szczep ten daje w Austrii różnorodne wina, zarówno tradycyjne, kwasowe i pikantne,   jak też robione w nowoczesnym stylu, często w beczkach z nowego dębu. Wtedy wina są łagodniejsze, pełniejsze i bardziej maślane.

Znacznie popularniejszy jest właściwy Weißburgunder, będący jasną mutacją burgundzkiej odmiany Pinot. Szczep ten znalazł w Austrii dobre warunki i często daje tu pełne, ekstraktywne wina o dużym potencjale dojrzewania.

Frühroter Veltliner (Malvasier)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 626 ha (1,29%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria.

Stary szczep winogron o czerwonej skórce, prawdopodobnie lokalnego pochodzenia, używany tradycyjnie w mieszanej wysadzie (Gemischter Satz). Winogrona bardzo wcześnie dojrzewają,  lecz  krzew   jest   trudny
w uprawie i wrażliwy na mróz. Powstaje  z  niego wino o neutralnym aromacie,  niskiej   kwasowości  i  wysokiej  mocy  alkoholu. W  najlepszym  wydaniu są one przyjemnie mineralne z posmakiem gorzkich migdałów, lecz rzadko dobrze zrównoważone. Najlepiej pić je jako wina młode.

Goldburger

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 309 ha (0,64%).

Główne obszary występowania: Burgenland.

Rodzima krzyżówka (Orangetraube x Welschriesling) uzyskana w 1922 roku w sławnym instytucie winiarskim w Klosterneuburgu pod Wiedniem. Wcześnie dojrzewa, jest stosunkowo odporna i plenna. Posiada charakterystyczny cytrusowy aromat. Wina wytrawne nie zawsze się udają i często brak im charakteru. Szczep ten dobrze sprawdza się natomiast jako materiał do produkcji słodkich win botrytyzowanych (Ausbruch i TBA), szczególnie nad Jeziorem Nezyderskim.

Grauburgunder (Ruländer, Pinot Gris)

 Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 293 ha (0,60%).

Główne obszary występowania: Burgenland, Styria, Dolna Austria.

Stary szczep burgundzki (jasna mutacja Pinot Noir) niegdyś ulubiony przez cystersów, dzięki nim dotarł do Austrii już w XIV w. Popularny również w Alzacji (zwany tokay-pinot gris), Niemczech (Badenia) i na Węgrzech. Wymaga żyznych gleb i ciepłych stanowisk na łagodnych zboczach.  Winogrona  dobrze  dojrzewają
i gromadzą sporo cukru. Daje wina mocne i ekstraktywne, o charakterystycznym, pełnym aromacie dojrzałych brzoskwiń, karmelu i skórki chleba, zarówno wytrawne jak słodkie.

Dobre warunki do uprawy tego  szczepu oferuje klimat i  gleby  południowej  Styrii,  dając
w efekcie rasowe, zrównoważone wina wytrawne o dobrej kwasowości. Pełne, często szlachetnie słodkie wina Grauburgunder powstają też w Burgenlandzie.

Grüner Veltliner (Grüner Muskateler, Weißgipfler)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 17.479 ha (36,04%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria, Burgenland, Wiedeń.

Stary szczep lokalnego pochodzenia, znany od XVIII wieku, zajmuje dziś dominującą pozycję w winiarstwie austriackim i jest uprawiany na ponad jednej trzeciej powierzchni winnic. Jednak jeszcze pół wieku temu uprawiany był na bardzo małą skalę. Jego kariera rozpoczęła się w latach 50-tych, wraz z upowszechnieniem się nowego, wydajniejszego sposobu uprawy winorośli na wysokich szpalerach (tzw. hochkultur). Odmiana łatwa w uprawie i odporna, chociaż dojrzewa późno.

Jest to odmiana bardzo uniwersalna i plastyczna, z której uzyskuje się zarówno popularne, lekkie białe wina przeznaczone do szybkiej konsumpcji (w tym większość popularnych Heuriger), jak i mocne, ekstraktywne wina najwyższej klasy, które mogą dojrzewać przez wiele lat. Daje wina głównie wytrawne, pieprzne i pikantne, o świeżym owocowym smaku. Przy dużej dojrzałości wina są pełne, łagodne w smaku i ekstraktywne, które niekiedy ujawniają niezwykły potencjał dojrzewania i zaliczają się do najbardziej długowiecznych win austriackich.
Odmiana popularna również na Morawach i Słowacji.

Müller-Thurgau (Rieslig x Sylvaner, Rivaner)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 3.289 ha (6,78%).

Główne obszary występowania: popularny we wszystkich regionach.

Popularna krzyżówka niemiecka rozpowszechniła się w winnicach austriackich po II wojnie światowej. Jest to szczep niezwykle plenny, wcześnie dojrzewa i ma małe wymagania klimatyczne. Daje wina lekkie, mało kwaśne o muszkatowym aromacie, które jednak szybko się starzeją i tracą świeżość. Dlatego są w  większości  pite jako  wina  młode  bądź  używane  do mieszanek
z winami o zdecydowanej kwasowości. Z Müller-Thurgau w dużej mierze wywodzą się masowo produkowane, tanie wina, zwłaszcza w Burgenlandzie.

Muskat-Ottonel

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 418 ha (0,86%).

Główne obszary występowania: okolice Jeziora Nezyderskiego.

Odmiana znana również w Alzacji i na Węgrzech, w Austrii popularna przed trzydziestu laty, dziś nie jest już tak lubiana. Ta wcześnie dojrzewająca wersja muskatu jest wrażliwa na choroby i mało płodna. Wina   są   łagodne,  zdecydowanie   owocowe   w   smaku, o  niskiej   zawartości kwasów
i alkoholu, z silnym aromatem muszkatowym. W wersji wytrawnej świeże i owocowe, znakomicie nadaje się na aperitif.

Znacznie częściej jednak szczep ten jest wykorzystywany do produkcji win słodkich ze zbotrytyzowanych winogron, wówczas jest zwykle traktowany jako aromatyczny składnik win wieloszczepowych.

Neuburger (Grüner Burgunder)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 1.094 ha (2,26%).

Główne obszary występowania: Thermenregion, Wachau, okolice Jeziora Nezyderskiego, Wiedeń Jest to szczep rdzennie austriacki.

Legenda   mówi,  że  pochodzi  od  łozy  wyłowionej  w  falach   Dunaju
i zasadzonej w Wachau około 1850 roku. Posiada cechy zbliżone do Weißburgundera (Pinot Blanc) i prawdopodobnie wywodzi się od tego szczepu. Stosunkowo wcześnie dojrzewa i daje dobre plony. Po wojnie był często wykorzystywany do produkcji niedrogich, słodkawych win przeznaczonych na rynek niemiecki, co nadszarpnęło reputacje tej odmiany. Jednak w rękach wprawnego winiarza, przy ograniczeniu plonów, potrafi dać dobrze zbudowane,  neutralne wina o   charakterystycznym lekko  orzechowym  aromacie
i przyjemnej kwasowości, które mogą dojrzewać wiele lat. Daje też dobrej jakości wina botrytyzowane.

Riesling (Weißer Riesling, Rheinriesling)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 1.643 ha (3,39%).

Główne obszary występowania: Dolna Austria Pochodzący z nad Renu Riesling daje z pewnością jedne z najbardziej rasowych win austriackich.

Jest to szczep odporny na choroby i mrozy i bardzo plastyczny, który potrafi dać najwyższej jakości wina w wielu kategoriach: od zupełnie wytrawnych, po słodkie wina botrytyzowane. Zadomowiony nad Dunajem od kilku stuleci,     znalazł    drugą   ojczyznę w dolinach Wachau i Kamptal. Tutejsze rieslingi uważa się za jedne z najlepszych na świecie.

Rieslingi austriackie są robione w stylu bardziej alzackim, niż niemieckim, w większości zupełnie wytrawne, ekstraktywne o znacznej zawartości alkoholu i czystym mineralnym aromacie. W niektórych latach ta późno dojrzewająca odmiana jest w stanie dać zniewalające wina słodkie z winogron dotkniętych szlachetną pleśnią (klasy Beerenauslese lub Trockenbeerenauslese) o niezwykłej koncentracji aromatu i idealnej równowadze słodyczy i kwasowości.

Rotgipfler

Sauvignon Blanc (Muskat-Sylvaner)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 314 ha (0,65%).

Główne obszary występowania: południowa Styria, okolice Jeziora Nezyderskiego.

Pochodząca z okolic Bordeaux i znad Loary odmiana robi obecnie karierę na całym świecie. Produkowane z Sauvignon wina są bardzo charakterystyczne i łatwo rozpoznawalne, świeże, przyjemnie kwaskowe, z nutą agrestu, porzeczek, szparagów i zielonej trawy. Jest też używany jako składnik do wyrobu szlachetnych win słodkich (sauternes). Wymaga jednak odpowiedniego klimatu i gdy jest za ciepło i za sucho, daje wina nieciekawe, płaskie i mdło słodkawe.

W Austrii szczep ten pojawił się już w końcu XIX wieku i znalazł tu wiele odpowiednich dla siebie miejsc. Szczególnie interesujące są wywodzące się z Sauvignon wina produkowane w południowej Styrii, czyste, owocowe, pikantne i świeże, przywodzą na myśl wina znad Loary. Warto również spróbować przykładów takich win z północnego Burgenlandu.

Scheurebe (Sämling 88)

 Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 529 ha (1,09%).

Główne obszary występowania: okolice Jeziora Nezyderskiego, południowa Styria.

Udana krzyżówka (Riesling x Sylvaner) uzyskana w 1916 roku przez dra Georga Scheu w Alzey (Rheinhessen), w ostatnim półwieczu zdobyła znaczną popularność w Niemczech i Austrii. Odpornością prawie dorównuje rieslingowi, lecz winogrona dojrzewają o dwa tygodnie wcześniej. Produkowane z Scheurebe wina wytrawne są przyjemne w smaku, o dobrej kwasowości i mocnym aromacie owocowym (grejpfruty,  odrobina   porzeczki),   potrafią   dojrzewać   przez  kilka  lat.  Daje  bardzo  dobrej  jakości   botrytyzowane    wina    słodkie    Beerenauslese  lub    Trockenbeerenauslese,
o skoncentrowanym smaku i aromacie zbliżonym do rieslinga. Najlepsze wina z tej odmiany pochodzą z Illmitz nad Jeziorem Nezyderskim.

Sylvaner (Grüner Sylvaner)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 53 ha (0,11%).

Główne obszary występowania: popularny we wszystkich regionach.

Jest to szczep rdzennie austriacki, niegdyś bardzo tu popularny. Dzisiaj uprawiany jest głównie w Niemczech (Frankonia, Rheinhessen), gdzie ciągle jest nazywany “österreicher”. Z winnic austriackich wyparty został przez ekspansywnego Grüner Veltlinera, którego uprawa daje tu rzeczywiście lepsze efekty i dzisiaj jest już rarytasem. W dobrych rocznikach i w rękach doświadczonych producentów potrafi pokazać swoją klasę, a wina są żywe, pikantne z aromatem gruszek i mocnym akcentem mineralnym, idealne jako aperitif. Zwykle jednak daje mniej ciekawy efekt w postaci lekkich, kwaskowych win o ziemistym smaku i nikłym aromacie, które powinny być możliwie szybko wypite.

Traminer (Gewürztraminer, Roter Traminer)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 363 ha (0,75%).

Główne obszary występowania: popularny we wszystkich regionach.

Prastary    szczep   o   różowych   gronach,    swoją    nazwę    wywodzi
z miejscowości Tramin położonej we włoskim Tyrolu, zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od granicy z Austrią. Odporny na mrozy i dojrzewający wcześniej niż Riesling, znakomicie przystosował się do chłodnego klimatu. Rodzi jednak niewiele owoców. Daje  wino  o  głębokim  złotym  kolorze,  ekstraktywne, o    niskiej   kwasowości
i uderzającym zapachu róży i muszkatu, w smaku pikantne i korzenne. W Alzacji powstają najbardziej klasyczne przykłady win z tej odmiany, zwanej tam gewürztraminer.

Traminer był uprawiany nad Dunajem już w średniowieczu i przez wiele wieków uchodził za najszlachetniejszy z tutejszych  szczepów.  Zdetronizowany  został  w  XIX  stuleciu głównie
z powodu niewielkiej plenności i zastąpiony innymi szczepami. Wciąż jednak spotykamy dobre przykłady win Traminer w Styrii, Burgenlandzie i Weinviertel

Weißburgunder (Weißer Burgunder, Pinot Blanc, Klevner)

Welschriesling
Powierzchnia upraw na terenie Austrii: 4.323 ha (8,91%).

 Główne obszary występowania: Burgenland, Styria, wschodnia część Weinviertel

Nie ma nic wspólnego ze znanym niemieckim rieslingiem reńskim. Odmiana popularna również na Węgrzech, skąd prawdopodobnie się wywodzi. Bardzo późno dojrzewa i daje winogrona o dużej zawartości kwasów. Służy głównie do wyrobu prostych, orzeźwiających win przeznaczonych do szybkiej konsumpcji, klasycznych Heuriger. Dzięki dużej kwasowości jest chętnie mieszany pół na pół z wodą sodową, dając popularnego G’spritzera. Jednak niektórzy producenci, głównie znad Jeziora Nezyderskiego, potrafią stworzyć na bazie tego szczepu szlachetne wina słodkie (często klasy Trockenbeerenauslese) odznaczające się przyjemną cytrusową nutą.

Zierfandler (Spätrot)

Powierzchnia upraw na terenie Austrii: Rotgipfler - 118 ha, Zierfandler
- 98 ha (razem 0,45%).

Główne obszary występowania: Thermenregion.

Dwa szczepy uprawiane na południe od Wiednia, które od zawsze były wspólnie  uprawiane  i  mieszane  do   wyrobu wina   zwanego   Spätrot
-Rotgipfler. To bardzo tradycyjnie dla Thermenregion wino, w najsłynniejszym wydaniu słodkie  z Gumpoldskirchen, jest pełne  i  pikantne  z  typowym     bukietem     migdałów i pistacji. Potrafi być eleganckie i zrównoważone dzięki świeżej kwasowości oraz dojrzewać przez wiele lat.